အတၱဟိတသည္ ပရဟိတအတြက္ ျငမ္း၊ ပရဟိတသည္ သံသရာ ခရီးမွာ ေထာက္ရာတည္ရာ...

ဒီပုိ႔စ္ကေတာ့ ေရႊဘုန္းရဲ႕ ဘ၀မွာ ေစတနာပန္းခင္းေလး  ေပၚေပါက္လာပုံ အေၾကာင္းအရာမ်ားကေန စတင္ရပါလိ့မယ္...ေရႊဘုန္းရဲ႕ ဘ၀ဟာ ေစတနာပန္းခင္း အတြက္၊ ေစတနာပန္းခင္း ကေတာ့ ေလာကနဲ႔ သာသနာ အတြက္ပါ...

လြန္ခဲ့တဲ့ (၇)ႏွစ္ေလာက္က စျပီး သာသနာအတြက္၊ ေလာကအတြက္ အလုပ္ေလးေတြ နည္းနည္း စျပိးလုပ္ျဖစ္ပါတယ္၊ အစ ကနဦးတုံးကေတာ့ ေစတနာပန္းခင္းလုိ႔ ေခါင္းစဥ္မတပ္ခဲ့ဘူး၊ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္ေလးေတြ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္လုပ္ႏုိင္ဘို႔ အဖြဲ႕ေလး ရွိမွျဖစ္မယ္၊ အဲဒိအဖြဲ႕ေလးကို ဘယ္လုိနာမည္ေပးမလဲဆုိျပီး စဥ္းစားရပါေတာ့တယ္၊ တစ္ညလုံး စဥ္းစားတာ အေျဖမေပၚပါဘူး၊ ရခ်င္ေတာ့လည္း ဆြမ္းခံထြက္ရင္းန႔ဲ ဒီေစတနာပန္းခင္း ဆုိတဲ့ နာလည္ေလးက ေခါင္းထဲမွာ လင္းခနဲျဖစ္သြားတာပါ၊ ဒီလုိေလးနဲ႔ပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ (၄) ႏွစ္ကစလုိ႔ ေစတနာပန္းခင္းေလး ဟာ ေလာကအလယ္မွာ စတင္ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္၊  အဲဒိတုန္းကေတာ့ တစ္ေန႔တစ္လံ ပုဂံ ဘယ္ေျပး၊ ျဖည္းျဖည္းပဲ သြားမယ္ေပါ့၊  ဒါေပမယ့္ ခုက်ေတာ့ ေရႊဘုန္းရဲ႕ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေျပာင္း သြားပါတယ္၊ ပရဟိတ အလုပ္ေလးေတြ ေလာဘတစ္ၾကီး လုပ္မိတယ္၊ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ အတြင္းမွာပဲ အဓိကလုပ္ငန္းေလးေတြဟာ ေျခာက္ခုအထိရွိသြားပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ဳိ႕က ေျပာပါတယ္၊ လူက ငယ္တယ္၊ အလုပ္ေတြက ၾကီးေနတယ္၊ ႏုိင္ပါ့မလား၊ မႏုိင္မနင္းေတြ ျဖစ္ေနမယ္၊ စသည္ေပါ့၊

ေရႊဘုန္း မငယ္ေတာ့ပါဘူး၊ ခုဆုိ ေရႊဘုန္းရဲ႕ အသက္ဟာ (၃၀) ျပည့္ပါေတာ့မယ္၊ ဘ၀ေပးေၾကာင့္ လူေကာင္ညွက္ေနတာပါ၊ အျခားအျခားေသာ ေစတနာပန္းခင္း အက်ဳိးေဆာင္မ်ားဟာလည္း ေရႊဘုန္းထက္ ငယ္တဲ့သူ ရွားပါတယ္၊ စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊ ခု အသက္ (၃၀) ေနာက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ အထိ ေရႊဘုန္းတုိ႔ ေလာကအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနႏုိင္မွာလဲ၊ ေသတဲ့ အထိလား၊ ဒါေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူးထင္တယ္ေနာ္၊ ေရႊဘုန္းတုိ႔ သံသရာအတြက္ မျပင္ဆင္ေတာ့ဘူးလား၊ ေရႊဘုန္းတုိ႔ ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ သႏၱိသုခ အတြက္ အခ်ိန္ေပးရဦးမယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင့္ ေရႊဘုန္းရဲ႕ သေဘာကေတာ့ ဆယ္ႏွစ္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ အတြင္း ေစတနာပန္းခင္း ဟာ  ေလာကအတြက္၊ သာသနာအတြက္ ေအာင္ေအာင္

ျမင္ျမင္ ရပ္တည္သြားႏုိင္ျပီဆုိရင္ ေရႊဘုန္းတုိ႔ လက္ဆင့္ကမ္းရေတာ့မွာပါ၊ အဲလုိ လက္ဆင့္ကမ္းျပီဆုိရင္ လည္း ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ပဲ အသင့္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္တဲ့ အေျခေနေလးနဲ႔ လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ခ်င္ပါတယ္၊

အေမြဆက္ခံတဲ့သူထံကုိ အခက္ခဲေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ၾကီးနဲ႔ မေအာင္မျမင္တဲ့ ပုံစံနဲ႕ေတာ့  ေရာ့ ..အင့္ဆုိျပီး မထားခဲ့ခ်င္ဘူးေလ.။

အဲဒါေၾကာင့္ အလုပ္ေလးေတြ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္ အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ အေျခက်ႏုိင္ဘို႔ အေလာတၾကီး ၾကိဳးစာေးနတာပါ၊ ခုဆုိရင္ အဓိက လုပ္ငန္းေျခာက္ရပ္ဟာ ေရႊဘုန္းရဲ႕ အသက္အရြယ္၊ ေစတနာပန္းခင္းရဲ႕ အတိုင္းအတာအရဆုိရင္ အထုိက္အေလ်ာက္ ေအာင္ျမင္တယ္ လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္၊ ဒီလုိျဖစ္ေစဘို႔လည္း ေရႊဘုန္း အခ်ိန္တုိင္း ေစတနာပန္းခင္းအတြက္ပဲ အဓိကထားျပီး စဥ္းစားတယ္၊ သြားတယ္၊ ၾကည့္တယ္၊ ဒီစိတ္နဲ႔ပဲ အိပ္တယ္၊ လုိခ်င္မ်က္လုံးနဲ႔ ရွာတယ္ (အသိပညာ ကိုေျပာတာေနာ္)၊ ေကာင္းတာေလးေတြ ေတြ႕ရင္ အင္း..ေစတနာပန္းခင္းမွာ ဒီလုိလုပ္ရမယ္၊ စာၾကည့္တုိက္ ေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ေတြ႕၇င္ ေစတနာပန္းခင္း စာၾကည့္တုိက္ကိုလည္း ဒီလုိျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစား၇မယ္၊ အရာရာအတြက္ ေစတနာပန္းခင္းမွာပဲ ျမဳပ္ႏွံထားခဲ့တယ္ေလ၊၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေစတနာ ပန္းခင္းေလးဟာ ေလာကအလယ္မွာ ေလာကအတြက္ သာသနာအတြက္ စြမ္းရာေနရာက ပါ၀င္ထမ္းရြက္ဘုိ႔ အသင့္အေနထားထိ ေရာက္လာခဲ့ပါတာပါ၊ ဒီလုိ အေျခေနေရာက္လာဘုိ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္၊ ငါးႏွစ္ကစလုိ႔ ေရႊဘုန္းကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔ အနစ္နာခံ ၾကိဳးစားေပးခဲ့ၾကတဲ့ ခေမာက္စုက အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္မ်ား၊ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာ ေရႊဘုန္းရဲ႕ အသက္အရြယ္ငယ္တာေတြ၊ ပညာေရး ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ မဟုတ္တာေတြကို ေဘးခ်ိတ္လုိ႔ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ၀ုိငး္၀န္းၾကိဳးစားေပးၾကတဲ့ ေထာက္ပံ့ လွဴဒါန္းၾကတဲ့ အလွဴရွင္မ်ားက အဓိက အခန္းက ပါ၀င္ပါတယ္။

တစ္ကယ္ေတာ့ ပရဟိတနဲ႔ အတၱဟိတဆုိတာ ခြဲျခားလုိ႔ မရစေကာင္းေသာ ပန္းတိုင္တူ အရာနွစ္ခုပါ၊ ႏွစ္ခုေပါင္းမွ ျပီးျပည့္စုံတဲ့ ရထားသံလမ္း တစ္ခုလုိပါပဲ၊ ပရဟိတအတြက္ ေရႊဘုန္းရဲ႕ ဘ၀ကို ျမွပ္ႏွံခဲ့တယ္၊ ထုိပရဟိတေၾကာင့္ပဲ ေရႊဘုန္းတုိ႔ ဘ၀ တင့္တင့္ တယ္တယ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒိလုိ တင့္တယ္ျခင္းေတြကလည္း တစ္ဖန္ ပရဟိတအတြက္ ျငမ္းအျဖစ္ျပန္ျပီး ေက်းဇူးျပဳျပန္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္မ်ဳိးဟာ ဘယ္လုိမွ ခြဲျခားလုိ႔ မရဘူးလုိ႔ ဆုိတာေပါ့၊ ေရႊဘုန္းတုိ႔ရဲ႕ သုံးေလာက ထြဋ္ထား ျမတ္ဘုရားရဲ႕ ဘ၀သံသရာကိုပဲ ၾကည့္လုိက္ပါ၊ အေလာင္းေတာ္ဟာ သူ႕ဘ၀ကို ေလာကသားေတြရဲ႕ အက်ဳိးအတြက္ ခ်ခင္းခဲ့တယ္၊ အဲဒိလုိ ပရဟိတအတြက္ ခ်ခင္းခဲ့တာေၾကာင့္ပဲ အေလာင္းေတာ္ရဲ႕ဘ၀ဟာ သံသရာမွာ ေထာက္ရာ တည္ရာရခဲ့တယ္ေလ၊ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အလုိခ်င္ဆုံး အႏႈိင္းမဲ့ ခ်မ္းသာၾကီးကို ရခဲ့တယ္၊ အဲလုိ ရခဲ့ျပန္ေတာ့လည္း ထုိခ်မ္းသာၾကီးဟာ ေလာကအတြက္ျပန္ျပီး ေက်းဇူးျပဳသြားျပန္ေရာ မဟုတ္လား...

တစ္ခ်ဳိ႔က ေျပာၾကပါတယ္၊ ပရဟိတ အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ဘို႔ေျပာရင္ မအားလုိ႔ပါ၊ မအားလုိ႔ပါေပါ့...အျပစ္တင္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေလာကလူသားေတြဟာ သားေရး၊သမီးေရ..စီးပြါးေရး စတဲ့ အေရးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အေနမနား ေျပးလႊားေနရတယ္ ဆုိတာ ေရႊဘုန္း သိတာေပ့ါ၊ သုိ႔ေပမယ့္ေပါ့ေလ... မအားလုိ႔ မလုပ္ဘူးဆုိတာ " အဲဒိအလုပ္ဟာ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ မျဖစ္မေန လုပ္ရမယ့္ အလုပ္မဟုတ္ဘူး၊ ဒီမွာ မရွိမျဖစ္ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနတယ္ " လုိ႔ ဆုိလုိတဲ့ သေဘာပါ၊ ေျပာရရင္ေတာ့ ပရဟိတကို ဘ၀ထဲမွာ မထည့္ထားႏုိင္တဲ့ သေဘာ၊ တစ္ကယ္လုိ႔သာ ပရဟိတအလုပ္သည္လည္း မျဖစ္မေန လုပ္ရမယ့္ အလုပ္တစ္ခုလုိ႔ သတ္မွတ္ထားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေလးေတြ သြားလုပ္ရေအာင္ဆုိရင္ မအားဘူးဆုိတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ တစ္ျဖည္းျဖည္း နည္းသြားေတာ့မွာပါ၊ အဲလုိ နည္းသြားမွလည္း ေရႊဘုန္းတုိ႔ ဘ၀ဟာ ပရဟိတအတြက္ ျငမ္းျဖစ္မယ္၊ ထုိပရဟိတကပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ သံသရာ ခရီးမွာ ေထာက္ရာတည္ရာျဖစ္

လာမယ္ေလ....

ဒါေၾကာင့္ မအားဘူး...မအားဘူး...ခဏခဏ မေျပာနဲ႔ေနာ္....

ေမတၱာျဖင့္ ေရႊဘုန္း....(30.6.2012)