အိပ္မက္မရွိရင္ ဘ၀မရွိႏုိင္ပါဘူး။ အခါေပါင္းမေရတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြက ပဲ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူသားတုိင္းကို သူတုိ႔လုိရာ ပန္းတုိင္ဆီ အေရာက္ပုိ႔ေပးခဲ့တာပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕က ကုိယ့္အတၱ အတြက္ပဲ ကိုယ့္အိပ္မက္ကို ေစစားတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အမ်ားအတြက္ ကိုယ့္အိပ္မက္ကုိ အသုံးခ်တယ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕အဲဒိ ႏွစ္ခုလုံးကို ေပါင္းစပ္ျပီး အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ အသုံးခ်သြားတယ္၊ ဒီသုံးမ်ဳိးခ်ျပလုိက္ရင္ ကိုယ္ၾကိဳက္ရာ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ကယ္ ကိုယ္အေကာင္ထည္ေဖာ္ေနတာနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးၾကည့္ မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတာနဲ႔ လြဲေခ်ာ္ေကာင္း လြဲေခ်ာ္ေနႏုိ္င္ပါတယ္။ အလင္းအိမ္လည္း အိပ္မက္ေတြမ်ားစြာ မက္ခဲ့ပါတယ္၊ အခုလည္း မက္ဆဲ၊ ေနာင္လည္း မက္ေနဦးမွာပါပဲ။ အခ်ိန္နဲ႔ အရြယ္ေပၚ မူတည္ျပီးေတာ့ အိပ္မက္ေတြလည္း ေျပာင္းလဲမႈေတာ့ ရွိေတာေပါ့။
ငယ္ငယ္က အေမကို ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္တဲ့ အိပ္မက္မက္တယ္။ နည္းနည္းၾကီးလာေတာ့ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အိပ္မက္ေတြမက္ လာတယ္၊ ေဟာ..ဒီထက္ၾကီးလာေတာ့ ေနရာ အပိုင္းအျခား မထားေတာ့ပဲ ဘာသာ၊ သာသနာကို တုိးတက္ထြန္းကားေစခ်င္တဲ့ အိပ္မက္ေတြ တုိးခ်ဲ႕မက္ လာခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို လူတုိင္း မက္ပုိင္ခြင့္ရွိေပမယ့္ အေကာင္ထည္ေဖာ္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြ ရွိေနတတ္ျပန္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က အိပ္မက္ေတာ့ မက္တယ္၊ အေကာင္အထည္မေဖာ္ဘူး၊ တစ္ခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ကိ္ုယ့္အိပ္မက္ကို အေကာင္ထည္ေဖာ္တဲ့ ေနရာမွာ ဇဲြမရွိဘူး၊ တစ္ခါက်ရႈံးတာနဲ႔ ေနာင္ စိတ္ပ်က္ျပိး လႊင့္ပစ္လုိက္တယ္။ အလင္းအိမ္လည္း အခါခါ အိပ္မက္ေတြ မက္ျပီး အခါခါ မေအာင္မျမင္နဲ႔ လန္႔ႏုိးခဲ့ရတဲ့ အခါေတြလည္း မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အရာမွေတာ့ အလကားေပ်ာက္ ပ်က္မသြားပါဘူး၊ ဒီတစ္ခါ မေအာင္မျမင္နဲ႔ အဆုံးသတ္သြားတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခု ဟာ ေနာင္အိပ္မက္ေကာင္း တစ္ခုအတြက္ အက်ဳိးျပဳသြားတာေတာ့ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ကိုယ္တုိင္ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ သခၤန္းစာေတြမုိ႔ အၾကြင္းမဲ့ ယုံၾကည္ပါတယ္။
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြကို ၾကိဳးစား အေကာင္ထည္ေဖာ္ ခဲ့တာ ခုဆုိရင္ အလင္းအိမ္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြဟာ အထုိက္အေလွ်ာက္ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ကို ေျခခ်ႏိုင္ခဲ့ျပီလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ခဏကေလးပဲ ရထားတဲ့ ဘ၀မွာ အလင္းအိမ္ရဲ႕ အိပ္မက္တုိင္း ကို ေလာကအတြက္ပဲ ဦးတည္ေပးဆပ္သြားခ်င္ပါတယ္။
ပင္းပန္းခဲ့တယ္၊ ခက္ခဲခဲ့တယ္၊ အထီးက်န္ဆန္ခဲ့တယ္၊ အဲဒိအိပ္မက္ေတြကို အေကာင္ထည္ေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ အကူညီမဲ့တယ္၊ ကိစၥမရွိဘူး၊ တစ္ေယာက္တည္းဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ မာနဆုိတာ မေကာင္းတာ မွန္ေပမယ့္ “ဘယ္သူမွ မလုိက္လည္း ငါတစ္ေယာက္တည္း ဆက္ေလွ်ာက္မယ္” ဆုိတဲ့ မာနေၾကာင့္ပဲ ဒီေန႔ ဒီခရီးကို ေပါက္ခဲ့တာပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ နီးစပ္ရာမွန္သမွ်ကို တြဲေခၚခ်င္တယ္၊ အဲဒိအတြက္ အမ်ားၾကိး အားထုတ္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ၾကိဳးစားသေလာက္ မေအာင္ျမင္တဲ့ အခါမွာ စိတ္အလုိမက်မႈေတြ၊ စိတ္အားငယ္မႈေတြ ေပၚလာတတ္ေပမယ့္ “ဒါဟာ ငါ့အတြက္ မဟုတ္ဘူး၊ ေလာကအတြက္”ဆုိတဲ့ မာနေလး ၀င္လာတာနဲ႔ အဲဒိသိမ္ငယ္မႈေတြဟာ ေပ်ာက္သြားေတာ့တာပါပဲ၊ အဲဒိမာနသာ မရွိလဲက်ေနတာ ၾကာပါျပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ကိုယ္ၾကိဳးစားအားထုတ္ သေလာက္ မေအာင္ျမင္ေပမယ့္ ဒီၾကဳိးစားအားထုတ္မႈေတြ ဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ၾကိးမားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ႕အတြက္ေလွကားထစ္ေတြျဖစ္တယ္၊ ခုလက္ရွိေအာင္ျမင္ မႈေတြတုိင္းဟာလည္း အဲဒိၾကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြရဲ႕ ရလာဒ္ေတြျဖစ္တယ္ဆုိတာ ခြဲျခား နားလည္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျခာက္လွန္႔ အႏႈိးခံရပါေစ ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခါခါ လဲက်ပါေစ.. .ေလာက အတြက္ အဆုံးမရွိတဲ့ အိပ္မက္ေတြ ဆက္မက္ဘုိ႔အတြက္ အင္အားေတြ တုိးပြါးလာတာေတာ့ အမွန္ပါ...။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္မက္ေတြလည္း မက္ပါ၊ အဲဒိအိပ္မက္ေတြ ေအာင္ျမင္ဘုိ႔ အတြက္ ထုိက္တန္တဲ့ ၾကိဳးစားအား ထုတ္မႈလည္း ျပဳပါ၊ ကိုယ့္အတြက္ပဲျဖစ္ပေစ၊ ေလာကအတြက္ပဲျဖစ္ပါေစ ထိုက္တန္တဲ့ ၾကိဳးစားအား ထုတ္မႈရွိတဲ့ အိပ္မက္တုိင္းဟာ ေအာင္ျမင္မွာပါ...တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့၊ ကုိယ့္အိပ္မက္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ သုိ႔မဟုတ္ ေလာကအတြက္ “ေျခာက္ အိပ္မက္”ေတြ မျဖစ္ဘုိ႔ေတာ့လုိတာေပါ့....။
(ကိုယ္ပိုင္နာမ္စား သုံးထားေပမယ့္ တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ခင္တဲ့ ၊ ကိုယ္က ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မိတ္ေဆြ အားလုံးအတြက္၊ ေလာကအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္)
အလင္းအိမ္(ေစတနာပန္းခင္း)23.10.2011(Sun)
No comments:
Post a Comment